Mijn naam is Valentina van Dijk.
Ik ben een alleenstaande moeder die jarenlang op overlevingsstand leefde. Elke dag zorgde ik, gaf ik, ging ik maar door zonder vangnet, zonder steun. Alleen ik. Ik zag door de bomen het bos niet meer. Alles voelde als te veel, te zwaar, te eenzaam.

Ik heb diepe dalen gekend: toxische relaties, huiselijk geweld, trauma's, PTSS, paniekaanvallen. Ik zocht hulp, maar de instanties spraken mijn taal niet. Ze handelden vanuit boekenkennis, niet vanuit ervaring. En hoe goedbedoeld ook, het voelde leeg.

Wat ik nodig had, was iemand die écht begreep wat ik doormaakte. Maar die vond ik niet… dus ik besloot die persoon zelf te worden.
Ik stopte met zoeken buiten mezelf. Geen liefde meer zoeken in vriendschappen, geen tijdelijke opvulling meer in roken of geld uitgeven. Ik koos ervoor om een nieuwe ik te creëren. Eentje die wél stevig stond. Ik besloot te genezen niet enkel alleen voor mezelf, maar ook voor mijn dochter. Zij verdient een moeder die niet afhankelijk is van anderen, maar die haar laat zien dat alles wat je nodig hebt, al in jou zit.

Ik besloot mezelf te gaan begrijpen. Ik volgde een opleiding tot Life Coach, niet om anderen te coachen, maar om mezelf te helen. Om eindelijk te begrijpen wie ik was onder al die lagen van pijn en overleven. Vanuit die heling schreef ik mijn boek: “Als iemand niet van zichzelf houdt, hoe zal die dan ooit van jou houden?” Daarna volgde ik een opleiding in praktische psychologie en behaalde ik mijn getuigschrift. Ik wilde het grotere plaatje begrijpen: waarom we denken, voelen en handelen zoals we doen. Nu verdiep ik me verder in klinische psychologie, zodat ik ook de ‘labels’ en diagnoses begrijp waar zoveel mensen onder lijden vaak zonder echt begrepen te worden.

Maar mijn grootste opleiding?

Dat is het leven zelf geweest. Ik weet hoe het voelt om in een donkere kamer te zitten zonder lichtknopje. En ik weet ook hoe je dat licht zelf kunt aanmaken.

Nu begeleid ik vrouwen om weer in hun kracht te komen. Niet met loze woorden of snelle trucjes, maar met echtheid, zachtheid en daadkracht. Samen laten we los wat jou niet meer dient. We bouwen niet aan een masker, maar aan de echte jij. De vrouw die al die tijd al in jou zat.